انسان شناسي سايکولوژيست ها (5): فروم

 انسان شناسي سايکولوژيست ها (5): فروم

اريک فروم

فروم معتقد بود انسان گرايشي فطري به رشد و نمو و تحقق بخشيدن به توانش را دارد. اين تکليف اصلي انسان و هدف نهايي و ضروري او در زندگي است. ناتواني در تبديل شدن به آنچه توان شدنش را دارد، ناتواني در دستيابي به گرايش خلاق، موجب ناخشنودي و بيماري رواني مي­ شود. به اعتقاد وي داشتن هويت به عنوان فردي بي­ همتا و يگانه، نياز بنيادي انسان است. وي انسان به صورت ذاتي خوب يا بد تلقي نمي­ کرد، بلکه معتقد بود اگر در تحقق بخشيدن توان خود شکست بخورد، مي­ تواند به فردي شرور تبديل شود.

به نظر فروم بشريت سرانجام به حالتي از توازن و يکپارچگي دست خواهد يافت، اما از ناکامي ­هاي امروز در رسيدن به آن غمگين بود. او يک جامعه آرماني را معرفي که و آن را سوسياليسم اشتراکي انسان­ گرا ناميد و آن را به صورت جامعه­ اي توصيف کرد که در آن عشق، برادري و اتحاد ويژگي تمام روابط انسان است. گرايش خلاق غالب خواهد شد و احساس ­هاي تنهايي، بي­ معنايي و بيگانگي از بين خواهند رفت (شولتز، ص 205).