آشنايي با سايکولوژِست ها: زندگي مزلو
احساس هاي حقارت و جبران
آبراهام مزلو که از بين 7 کودک بزرگترين آنها بود، در سال 1908 در بروکلين نيويورک به دنيا آمد. والدين او مهاجراني با تحصيلات کم بودند که اميد چنداني به بالا رفتن از شرايط اقتصادي بخور و نمير خود نداشتند. پدر مزلو در 14 سالگي پياده و به وسيله اتواستاپ از طريق اروپاي شرقي روسيه را ترک کرد و به قدري بلندپرواز بود که توانست خود را به آمريکا برساند. پدر مزلو تلاش شديد براي موفق شدن را به پسر خود القا کرد.
کودکي مزلو دشوار بود. او به يک مصاحبه گر گفت «با کودکي اي که من داشتم، جاي تعجب است که روان پريش نيستم» (هال، 1968، ص 38). او منزوي و ناخشنود، بدون داشتن دوستان يا والديني دوست داشتني بزرگ شد. پدر او از نظر عاطفي سرد و نجوش بود و اغلب براي مدتهاي دراز به خاطر گريختن از زندگي شويي ناخشنود خود در خانه نبود. مزلو گفت «او عاشق ويسکي، زنها و مبارزه بود» (نقل شده در ويلسون، 1972، ص 131). مزلو بعدها در زندگي خود با پدرش آشتي کرد، اما در کودکي و نوجواني نسبت به او احساس دلخوري و خصومت مي کرد.
شراب خواري و زن بارگي پدر مزلو
رابطه مزلو با مادرش بدتر بود. يک زندگينامه نويس گزارش داد که مزلو با نفرتي تسکين نيافته نسبت به او به دوران بلوغ رسيد و هرگز حتي به جزئي ترين سازش با او دست نيافت (هافمن، 1988، ص 7). او زني خرافاتي بود که مزلوي کوچک را به خاطر جزئي ترين عمل خلاف تنبيه مي کرد. او تهديد مي کرد که خداوند بدرفتاري او را تلافي خواهد کرد. او بي محبت و طردکننده بود و آشکارا از همشيرهاي کوچکتر مزلو طرفداري مي کرد. هنگامي که مزلو يک بار دو بچه گربه سرگردان را به خانه آورد، مادرش سر آنها را به ديوار کوبيد و آنها را کشت. مزلو هرگز او را به خاطر رفتارش نسبت به خود نبخشيد و بعدها از رفتن به مراسم تدفين او خودداري کرد.
گربه کشي مادر مزلو
رفتار مادر مزلو نسبت به او نه تنها بر زندگي عاطفي او، بلکه بر کار وي در روانشناسي تأثير گذاشت. «کل نيروي فلسفه زندگي من و تمام پژوهش و نظريه پردازي من در نفرت و انزجار از هر چيزي که او از آن طرفداري مي کرد ريشه دارد» (نقل شده از مزلو در هافمن، 1988، ص9).
(کتاب نظريه هاي شخصيت دوان شولتز، ص 338 و 339)
درباره این سایت