انسان شناسي سايکولوژيست ها (11): راجرز
کارل راجرز
به اعتقاد راجرز افرادي که از نظر رواني سالم هستند مي‌توانند خودشان، افراد ديگر و رويدادهاي موجود در محيطشان را به صورتي که واقعاً هستند، درک کنند. اينگونه افراد آزادانه نسبت به تمام تجربيات گشوده هستند، زيرا به نظر انها هيچ چيزي براي خودپنداره آنها تهديد کننده نيست. به نظر راجرز شخص کامل نتيجه مطلوب رشد رواني و تکامل اجتماعي است. چنين شخصي هيج تجربه‌اي را تحريف نکرده يا از آن دوري نمي‌کند، در هر لحظه زندگي مي‌کنند و تمام تجربيات تازه هستند، به ارگانيزم و واکنش‌هاي و پاسخ‌هاي خودشان اعتماد دارند نه داوري‌هاي ديگران، معيارهاي اجتماعي و قضاوت‌هاي عقلاني خود (من ياد گرفته‌ام که کل احساس ارگانيزم من از يک موقعيت، قابل اعتمادتر از عقل من است، راجرز، 1961)، تصميم‌گيري آزاد و بدون قيد و بند و ممانعت، خلاق و داراي زندگي سازنده و سازگارانه نسبت به تغيير شرايط محيط، مواجهه با مشکلات.
راجرز براي مشخص کردن شخص کامل کلمه شکوفاکننده را به کار برد نه شکوفاشده. کلمه دوم به شخصيت پرداخت شده يا راکد اشاره دارد که مورد نظر راجرز نبود. رشد خود هميشه در حال پيشروي است. کامل بودن مسير است نه مقصد. اگر تلاش و پيشرفت متوقف شوند، شخص خودانگيختگي، انعطاف‌پذيري و گشودگي به تجربيات جديد را از دست مي‌دهد. تأکيد راجرز بر تغيير و رشد، در کلمه شدن کتاب «درباره انسان شدن» او ديده مي‌شود.
به اعتقاد راجرز اشخاص کامل در آفرينش خودشان آزادي انتخاب دارند و هيچ جنبه از شخصيت براي آنها تعيين نمي‌شود. از نظر او اگرچه گرايش شکوفايي ذاتي است، ولي فرايند شکوفاشدن بيشتر تحت تأثير نيروهاي اجتماعي قرار دارد تا نيروهاي زيستي.
راجرز هدف نهايي و ضروري زندگي را کامل شدن مي‌داند. از نگاه او انسان توسط نيروهاي زيستي غريزي هدايت نمي‌شود يا به وسيله رويدادهايي که در پنج سال اول زندگي اتفاق افتاده‌اند کنترل نمي‌شود. نگرش انسان به سوي آينده است، پيش‌رونده است نه پس‌رونده و به سوي رشد گرايش دارد نه رکود.
درباره این سایت