سايکولوژي؛ مروج همجنس بازي
با توجه به اينکه به اصطلاح علم سايکولوژي، به خواسته هاي سطحي و ابعاد حيواني انسان توجه دارد و به گرايشات عالي و ظرفيت هاي انساني او بي توجه است، با بررسي مسائل زيستي و ژنتيکي و توجيه تراشي ها طبيعت گرايانه، خوديي و همجنس بازي را امري عادي تلقي کرده و از دسته بندي بيماري هاي رواني خارج مي کند.
متأسفانه در سايکولوژي و سايکايتري، همجنس بازي که يک رفتار غيرطبيعي و نادرست است، به عنوان يک گرايش مطرح شده است. در حالي که اين رفتار بيمارگونه، اثرات مخرب زيادي دارد و سلامت رواني فرد و جامعه را در معرض خطر قرار مي دهد. در بعد فردي، فرد همجنس باز دچار اختلال هويت شده و کارکردهاي زيستي و اجتماعي خود را مخدوش مي کند. در چنين فردي نقش همسري و پدري يا مادري دچار خدشه شده و بحران هويت ايجاد مي شود. اين بيماري خطرناک باعث مي شود، نيازهاي زيستي و هورموني فرد تحت تأثير اميال ذهني و رواني او مسير نادرستي را طي کرده و در راستاي رشد و تکامل فرد قرار نگيرند. بدين معني که با توجه به روابط چهارگانه فرد، نياز شخصي او، يعني ميل جنسي، در تضاد با ارتباط با ديگران و محيط و خداوند قرار گرفته و او را از حرکت و رشد باز مي دارد و با متمرکز شدن با خود سبب خودمحوري و توقف در خود مي شود و سلامت رواني او را مخدوش مي کند.
همچنين، همجنس بازي از نظر زيستي هم آسيب زا بوده و بدن را مستعد بيماري هاي مختلف مي سازد.
توجيه همجنس بازي با تکيه بر مسائل زيستي و ژنتيکي در کتاب خلاصه روان پزشکي کاپلان سادوک
در ابتداي ايجاد علم روان شناسي، همجنس بازي به عنوان يکي از بيماري هاي رواني مطرح بود و در انجمن روان پزشکي آمريکا (APA) به عنوان يک اختلال رواني دسته بندي مي شد. ولي متأسفانه با نفوذ افرادي که معتقد به ماده گرايي و طبيعت گرايي بودند و از ارزش هاي انساني فاصله داشتند، اين روند تغيير کرد و در سال 1973 اين اختلال جدي رواني از دسته بندي بيماري هاي رواني انجمن روان پزشکي آمريکا خارج شد.
خارج کردن همجنس بازي از دسته بندي بيماري هاي رواني در APA
درباره این سایت